نگاهی به فیلم Velvet Buzzsaw

یکی جدیدترین ساخته های شبکه نت فلیکس ویولت بازساو با بازی جک جیلنهال و به کارگردانی دن گیلروی نام دارد

فیلم در ژانر فیلم های ترسناک،رازگونه قرار می گیرد دومین همکاری مشترک گیلروی و جیلنهال می باشد

داستان فیلم از جایی شروع میشه که یک شخص پیر به نام دیس میمیرد شخصی به نام جوزفینا جسد رو پیدا کرده

 و طی حوادثی بر خلاف وصیت دیس تابلوهای اون رو بر میداره و به کمک یک فروشنده به نام رودرا بازی رنه روسو قصد داره 

این تابلو های متفاوت و عجیب رو به فروش برسونه مورف وندروالت منتقد معروف قصد داره برروی شخصی ناشناخته

این نقاش تازه پیدا شده تحقیق و جستجو کنه خونریزی و داستان از اینجا شروع میشه

از نظر داستان فیلم در حد متوسطی قرار داره ایرادات جدی به داستان فیلم وارده 

عامل و دلیل  اصلی به راحتی برای بیننده رمز گشایی نمیشه و همانند فیلم BirdBox جوابی برای 

این نوع اپیدمی خشونت بار در دنیای هنر داده نمیشه فقط گفته میشه که این نقاشی ها

توسط دیس کشیده شده و هرکسی به نحوی در ارتباط با اثرهای دیس باشه  اسیب می بینه

علت این اتفاقات  این بوده که دیس در دوران کودکی و جوانی شخصیت نرمالی نداشته و گذشته تاریکی داشته 

در ساده ترین نوع فیلم های ترسناک سیر داستانی با ساده ترین ایده منطق داستانی فیلم نشون داده میشه

یکی تسخیر میشه یکی به یک کتاب شیطانی دست پیدا میکنه فضایی ها دست دارند

به هرنحوی برای ببینده دلیلی برای این حوادث ساخته میشه تا ذهن بیننده گمراه نشه

و به جای اینکه از سکانس های و حوادث  لذت ببره و باعث نشه که از بی منطقی روایی داستان گیج  بشه

کارگردان در تمام طول فیلم هیچ تلاشی برای پاسخ دادن به این سوال انجام نمیده مثل اینکه مجبور باشی این فیلم رو ببنی

چرا که دان گیلروی این فیلم رو ساخته جیک جلینهال رو داره و فیلم قبلی به نام شبگرد کار خوبی بوده همین کافیه

دوم یکی از اشتباهات بزرگ فیلم انتخاب زوای اشتون برای نقش جوزفینا بود به هیچ عنوان نمی تونه

این کاراکتر رو زنده کنه یک کاراکتر ساده رو به بدترین شکل و با بیشترین ادا و اطوار به نمایش میذاره

مثل داستان این فیلم این شخصیت هم در جا میزنه و نفس فیلم رو می گیره رو مخ ترین شخصیتی بود که در این چند وقته دیدم

به هیچ عنوان در حد یک بازیگر کاربلد نبوده و نتونسته نقش جوزفینا رو در بیاره نسبت به تمام بازیگران فیلم

در سطح پایینی قرار داره و این نقش فراتر از توانایی این بازیگر بوده برای بازی در این مورد لطف قرار گرفته

یک نکته که در بطن فیلم قرار داره اینه که کسانی که به نوعی هنرمند هستند و دستی در کارهای هنری دارند

مورد اسیب قرار نمی گیرند چرا به ارزش واقعی هنر واقف هستند چه به عنوان یک هنرمند رو به افول به نام پیرز 

که در فیلم دیگر شبکه نت فلیکس بیرد باکس بازی قابل قبلی داشته اینجا هم حضور داره

یا دیگر کاراکتر دمریش تحت تاثیر حوادث شیطانی فیلم قرار نمی گیره ولی کارگزارها،کلکسیونرها

منتقدین هدف اول این حوادث هستند که با قیمت گذاشتن برای روی هنر به ثروت دست پیدا می کنند

یا منتقدینی که بی رحمانه یک اثری هنری بر اساس نگرشی که دارند می کوبند مجازات می شوند

بازی جیلنهال در این فیلم نسبت به فیلم های قبلی و نزدیک به این سبک مثل ویرانی،حیوانات شب زی

 شبگرد در سطح خیلی پایین تری داره شخصیتی که نشون میده زیاد قابل درک نیست از نظر این که

شخصیت دوگانگی رفتاری خاصی داره و یک منتقد معروف هم هست بازی طبیعی و روان نیست

هنگام دیدن ویولت بازساو نوع رفتار مورف برای من به شخصیت التون جان خواننده نامی نزدیک بود

ولی در اواسط فیلم که منتقد به یک شکار تبدیل میشه و رفتار انسانی نمایان میشه گوشه از استاندارد

بازیگری خودش رو به نمایش میذاره البته شخصیت مورف نقش اول داستان فیلم نیست کاراکتر دیده نشده دیس نقش اوله

نکته خوبی که در این فیلم دیدم فیلمبرداری رابرت السویت بود که در برداشت نمای نزدیک از کاراکترها

به کارگیری و استفاده از تصاویری با زاویه دید گسنرده به صورت برداشت های هوایی،فیلمبردای در محیط های بسته

مثل موزه ها و گالری ها با جزئیات و  به صورت طبیعی فیلمبرداری شده که بهترین ویژگی این فیلم بود

ویولت بازساو در محدوده فیلمهایی قرار داره که قصد داره نو اوری داشته باشه حرف زیادی برا گفتن داشته باشه

ولی به هیچ کدام از چیزهایی که ادا داره نمی رسه نه متکی به قدرت بازیگران فیلم می تونه باشه

نه هنر کارگردانی دان گیلوری فیلم رو از سردرگمی بیرون می کشه فقط ایده خوبی داشتند

 ولی در عمل از این ایده به درستی استفاه نکردن از من فقط برای یکبار دیدن خوبه

با یک کار متوسط روبرو هستیم من به این فیلم پنج میدم 

من کشتهٔ عشقم،خبرم هیچ مپرسید

 

من کشتهٔ عشقم،خبرم هیچ مپرسید

گم شد اثر من،اثرم هیچ مپرسید

گفتند که : چونی ؟ نتوانم که بگویم

این بود که گفتم، دگرم هیچ مپرسید

فردا سر خود می‌کنم اندر سر و کارش

امروز که با درد سرم هیچ مپرسید

وقتی که نبینم رخش احوال توان گفت

این دم که درو می‌نگرم هیچ مپرسید

بی‌عارضش این قصهٔ روزست که دیدید

از گریهٔ شام و سحرم هیچ مپرسید

خون جگرم بر رخ و پرسیدن احوال؟

دیدید که : خونین جگرم، هیچ مپرسید

از دوست به جز یک نظرم چون غرضی نیست

زان دوست به جز یک نظرم هیچ مپرسید

از دست شما جامه دو صد بار دریدم

خواهید که بازش بدرم هیچ مپرسید

با اوحدی این دیدهٔ‌تر بیش ندیدیم

بالله ! که ازین بیشترم هیچ مپرسید

اوحدی مراغه ای

نگاهی به فیلم (Mortal Engines (2018 به تهیه کنندگی پیتر جکسون

Mortal Engines

فیلم موتورهای فانی به کارگردانی کریستین ریورز Christian Rivers در دنیای پسا اخرزمانی رخ میده

دنیا بر اثر یک جنگ که به نام جنگ شصت دقیقه ای نامیده می شود نابود شده

بازماندگان در شهرهای متحرکی زندگی می کنند که برای بقا،شهرها و منابع باقیمانده رو شکار می کنند

داستان در شهر متحرکی به نام لندن می گذرد که قصد دارد تمام شهرهای متحرک رو تصرف کند

یکی از مورد انتظارترین فیلم هایی بود که برای دیدنش  انتظار می کشیدم فقط به خاطر اسم پیتر جکسون به عنوان

نویسنده و تهیه کننده این اثر و کارگردان فیلم که مدیر جلوه های ویژه تمام سری ارباب حلقه ها و هابیت بود

فیلم از نظر جلوه های ویژه در سطح بالایی قرار داره هیچ کم و کاستی وجود نداره خوب کار شده

از نظر من این فیلم سه ایراد بزرگ و کشنده این اثر داشته که باعث شده به یک بلاک باستر موفق تبدیل نشه

اول اینکه کارگردان فیلم اولی برای این پروژه کارایی نداشت دقیقا بیشتر از یک مدیر تولید خلاق فراتر نرفته

این فیلم به ابزاری به جز استفاده از جلوه های ویژه نیاز داشت که کارگردان این عنصر رو نتونسته به کار بگیره

دوم استفاده ار بازیگران کم نام و نشان باعث شده فیلم جذاب و گیرایی خوبی نداشته باشه و به یک اثر قوی تبدیل نشه

نه اینکه نباید به هیچ بازیگر تازه کاری قدرت عرض اندام داد در واقع باید به کسی استعداد داره کمک کرد 

بها داد تا توانایی خودش رو بروز بده اما به وقتش تا بتونه باعث پیشرفت در کارنامه بازیگریش و دیه شدن بشه

بیشتر بازیگران نقش های اصلی و تاثیر گذار این قدرت و توانایی نقش اول بودن رو نداشتند

 بازیگران سریال های تلویزیونی بریتانیا هستند هیرا هلمار Hera Hilmar بازیگر سریال شیاطین داوینچی

جیهائه Jihae خواننده و بازیگر کره ای که بدترین انتخاب این فیلم بود که نتونسته کاراکتر انا فنگ رو خوب و باور پذیر در بیاره

یکی از کاراکترهای اصلی این فیلم شخصیت فنگ بود رابرت شیهان بازیگر سریال Misfits از نقش های اصلی این فیلم بودن

نقش ها فراتر از توانایی های این بازیگران بود حتی انتخاب بازیگران کهنه کار برای بعضی از کاراکترها قابل قبول نبود

بازیگر بزرگی مثل هوگو ویوینگ هم قدرت و کاریزمای یک بدمن به تمام معنا رو در این فیلم نشون نداده

شاید از این بازیگر و بازیگران به خوبی استفاده نشده که بازم به کارگردان فیلم بر میگرده و یک ایراد بزرگه

سوم اینکه داستان لایه ها و حوادث زیادی رو شامل میشه که به طور جذابی در طول فیلم به کارگرفته نمیشه

در واقع میشه گفت بدون حوادثی که در گذشته رخ داده و اینده شخصیت ها و داستان فیلم رو تحت تاثیر قرار میده

 هیچ تغییری در روند داستان و شخصیت ها به وجود نمیاره قدرت داستان گویی فیلم و ارتباط بین حوادث در حد بالیوود قرار داره

البته وقتی اثری با تکیه بر استفاده از بازیگران اسیایی و اروپایی و ربط دادن داستان به این کاراکترها رخ میده

حوادث بر اساس کاراکتراهای غیر امریکایی رخ میده فیلم برش کافی در بازار نداره و ساختار نامنسجم فیلم این ایراد رو تکمیل می کنه

کلا انتخاب بازیگر در این فیلم بسیار ناامید کننده است انگار پیتر جکسون هیچ کاری با این فیلم نداره 

نکته ای که باید در نظر گرفت فراتر از اسم پیتر جکسون در این فیلم استفاده ای نشده

 و سبک و روش فیلم سازی و قدرت کارگردانی شخص بزرگ و باتجربه ای مثل پیتر جکسون در این فیلم دیده نمیشه

اگر شخصی مثل پبتر جکسون این فیلم رو می ساخت همه چیز فرق می کرد  اما با انتخاب کریستین ریورز

تمام ایده و جذابیت داستانی این کتاب به هدر میره هم شروع ناامید کننده برای کارگردان فیلم رخ میده

اگر به فیلم های متکی به جلوه های ویژه پر از زرق و برق علاقه دارید این فیلم شما رو راضی می کنه

اما اگر یک فیلم با ایده و داستان خلاقانه علاقه دارید این فیلم شما رو راضی نخواهد کرد

دقیقا میشه گفت خلاقیتی در این فیلم وجود نداره